MAŁY PORADNIK DUCHOWY I RELIGIJNY DLA DOTKNIĘTYCH PRZEZ EPIDEMIĘ COVID19. SZCZEGÓLNIE DLA CHORYCH, PERSONELU I PACJENTÓW SZPITALI, DLA PRZEBYWAJĄCYCH W IZOLACJI I KWARANTANNIE, DLA TYCH, KTÓRZY SIĘ NIMI OPIEKUJĄ

Zaktualizowane wskazówki dla chorych, przebywających w kwarantannie i zagrożonych, oparte na wskazaniach Biskupa Polowego dotyczące spraw duszpasterskich w okresie epidemii

W naszej Ojczyźnie trwa obecnie walka z epidemią, która jest przyczyną kolejnych zachorowań i zgonów, mimo heroicznych wysiłków służb medycznych, żołnierzy Wojska Polskiego, funkcjonariuszy służb mundurowych oraz dużej dyscypliny całego społeczeństwa. Każdy z nas musi zachować wszystkie wskazania służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny w trosce o zdrowie własne i innych. 

1. Jeszcze raz przypominamy wszystkim wiernym Ordynariatu Polowego o możliwości skorzystania z dyspensy od uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej, której  Biskup Polowy udzielił aż do odwołania. W tych nadzwyczajnych warunkach wierni, którzy nie mogą uczestniczyć w Eucharystii, są wezwani, aby w ramach świętowania niedzieli „poświęcali odpowiedni czas na modlitwę indywidualną lub w rodzinie” (kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), w miarę możliwości łącząc się z celebracją Eucharystii poprzez środki audiowizualne. 
2. Przypominamy wiernym, że obowiązek corocznej spowiedzi świętej mogą wypełnić po  zakończeniu izolacji, kwarantanny, zagrożenia zdrowia lub dotkliwych obostrzeń. Jeśli nie jest możliwe wyspowiadanie się, należy wzbudzać akt żalu doskonałego, z miłości do Boga, choćby słowami znanej formuły: „Ach żałuję za me złości…”. Akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie pragnienie wyznania grzechów ciężkich w spowiedzi, przywraca wiernemu stan łaski uświęcającej. Do tego wyjątkowego, osobistego pojednania z Bogiem zachęcane są szczególnie osoby chore i zagrożone. Kapłani powinni łączyć dyspozycyjność wobec wiernych proszących o sakrament pokuty łączyli z roztropnością. W sprawowaniu tego sakramentu należy stosować się do zasad wypracowanych na czas epidemii przez kurię biskupią Ordynariatu Polowego. 
3. W tym nadzwyczajnym czasie wierni, którzy nie mogą uczestniczyć w Eucharystii zachęcani są do Komunii duchowej, która zgodnie z nauką Kościoła polega na przyjęciu niebiańskiego Chleba w pragnieniu, żywą wiarą, odczuwając Jego owoc i pożytek. W ten sposób można przyjąć duchowo Komunię Świętą łącząc się ze sprawowaną Eucharystią za pośrednictwem mediów. Natomiast obowiązek sakramentalnego przyjęcia Komunii Świętej, zazwyczaj spełniany w okresie wielkanocnym, należy wypełnić kiedy będzie to możliwe.

AKT ŻALU DOSKONAŁEGO

Żal, który wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany żalem doskonałym lub żalem z miłości (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe.
(Z Katechizmu Kościoła Katolickiego, nr 1452)

W czasie epidemii wierni mogą nie mieć dostępu do kapłana, nawet gdy będzie on fizycznie przebywał w sąsiedztwie, gdyż osobistego spotkania – koniecznego do sprawowania sakramentu pokuty – może zabronić prawo, wskazania i procedury sanitarne (np. izolacja lub kwarantanna). W takiej sytuacji wierni mogą odzyskać stan łaski uświęcającej poprzez akt żalu doskonałego, czyli  wyrażenie skruchy z miłości do Boga. Taka skrucha może być uzewnętrzniona prostą formułą, np. przez znany akt żalu:

Ach żałuję za me złości
jedynie dla Twej miłości.
Bądź miłościw mnie grzesznemu,
całym sercem skruszonemu.

Żal doskonały zawiera w sobie szczery zamiar wyznania grzechów ciężkich w spowiedzi, kiedy to będzie możliwe. Pozwala na przyjęcie Komunii Świętej, kiedy „istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się” (kan. 916 KPK).  Należy często pouczać wiernych o tym zbawiennym charakterze żalu za grzechy z miłości do Boga. 
(Z Zasad dotyczących sprawowania sakramentu pokuty i pojednania w sytuacji epidemii, Kuria Biskupia Ordynariatu Polowego, 23 marca 2020 r. )

Czyń to, co mówi Katechizm. Jeśli nie znajdziesz kapłana, który mógłby Cię wyspowiadać, porozmawiaj z Bogiem, który jest Twoim Ojcem i powiedz Mu: «Panie, zrobiłem to, i jeszcze tamto… Przebacz mi» i poproś go z całego serca o przebaczenie, poprzez akt żalu i przyrzeknij Mu: «Potem się wyspowiadam, ale teraz mi przebacz». I od razu wrócisz do łaski Bożej”. (Z homilii Papieża Franciszka, 20 marca 2020 r.)

KOMUNIA DUCHOWA

Jeśli tylko jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, która zostaje nam przywrócona po ciężkim grzechu przez sakrament pokuty, ale także przez żal doskonały, możemy przyjmować Komunię św. zarówno sakramentalnie, jak i duchowo. W tym czasie epidemii trzeba się pogodzić – niejednokrotnie na długie tygodnie – z duchowym przyjmowaniem Komunii świętej. Warto przypomnieć, że jeśli w ten sposób, przez pragnienie, w duchu wiary łączymy się z Chrystusem Eucharystycznym, choćby podczas transmisji Mszy Świętych, zgodnie z nauką Soboru Trydenckiego otrzymujemy te same łaski, których nasz Pan chce nam udzielić w Komunii Świętej. Warto uwierzyć, że Zmartwychwstały Pan, który przechodził mimo drzwi zamkniętych, przychodzi w niewidzialny sposób do naszych serc i obdarzy darem pokoju. (Z tekstu Przykazania kościelne w czasie kwarantanny narodowej, NS nr 6 (616) z 16-31 marca 2020, str. 8)
„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka ‘komunii duchowej’, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego” (Jan Paweł II, Encyklika „Ecclesia de Eucharystia”, nr 34).

W braku możliwości uczestnictwa w Eucharystii, komunia duchowa karmi się tęsknotą za nią. Komunia duchowa zakłada trzy akty: akt wiary w realną obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii; akt miłości skierowanej ku Jezusowi oraz akt pragnienia osobistego spotkania z Jezusem.. Jej owoce zależą od pamięci eucharystycznej oraz tęsknoty do Jezusa z Wieczernika, Golgoty i poranka wielkanocnego.

Praktycznie najczęstszą podczas obecnej zarazy okazją do przeżywania komunii duchowej jest uczestnictwo we Mszy św. transmitowanej przez radio, telewizję czy Internet. Można też łączyć się duchowo ze Mszą św. odprawianą o określonej godzinie w kościele parafialnym. Telewizja i radio umożliwiają nie tylko słuchanie Słowa Bożego i homilii, ale i egzystencjalne przeżywanie całej liturgii. Komunia duchowa jest tu wkomponowana w całość przeżycia Mszy św. Do transmisji religijnej należy przygotować się wewnętrznie i zewnętrznie, czyli zadbać o wyłączenie telefonu, porządek w pokoju, nie mówiąc o znakach religijnych. Przed Mszą św. można odmówić jedną z ulubionych modlitw przed Komunią, a w chwili jej rozdawania w kościele. upokorzyć się przed Panem Jezusem, wyznać Mu miłość i przyjąć do duszy.

Kiedy chcemy przyjąć komunię duchową niezależnie od transmisji radiowej czy telewizyjnej, trzeba to uczynić w miejscu odosobnionym, na przykład w pokoju, gdzie aktualnie nikogo nie ma. Pomaga to w skupieniu i zapewnia intymność spotkania z Jezusem. Jeśli dysponujemy czasem, można komunię duchową włączyć w domowe nabożeństwo eucharystyczne z aktem żalu, wyznaniem wiary w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Modlitwa „Ojcze nasz” ułatwia przyjęcie postawy dziecka Bożego i otwiera serce dla Jezusa Chrystusa. Słowa, którymi zapraszamy Pana, powinny być proste, szczere, żarliwe.

Podobnymi słowami i z otwartym sercem można przyjmować Jezusa w komunii duchowej dowolną ilość razy, w dowolnym czasie i w dowolnym miejscu, zwłaszcza w czasach zarazy. Słuszną przyczyną może być zarówno zagrożenie własnego życia i zdrowia, widok cierpiących osób, jak i prośba o solidarność społeczną czy wrażliwość charytatywną katolików. Z owoców komunii duchowej skorzystać mogą wszyscy. Św. Franciszek Salezy ujął to z właściwą sobie precyzją: „dwa są rodzaje ludzi, którzy powinni często komunikować: doskonali, aby stać się jeszcze doskonalszymi, i niedoskonali, aby stać się doskonałymi; mocni, żeby nie osłabnąć, słabi, by się stać mocnymi” (Ks. Ireneusz Mroczkowski, profesor nauk teologicznych, specjalista z zakresu teologii moralnej i etyki.; https://liturgia.wiara.pl/doc/6234166.Komunia-duchowa-praktyczne-porady).

ODPUST ZUPEŁNY

Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w . Każdy wierny może uzyskać odpusty dla siebie lub ofiarować je za zmarłych.

Aby zrozumieć tę naukę i praktykę Kościoła, trzeba zobaczyć, że grzech ma podwójny skutek. Grzech ciężki pozbawia nas komunii z Bogiem, a przez to zamyka nam dostęp do życia wiecznego, którego pozbawienie nazywa się “karą wieczną” za grzech. Każdy grzech, nawet powszedni, powoduje ponadto nieuporządkowane przywiązanie do stworzeń, które wymaga oczyszczenia, albo na ziemi, albo po śmierci, w stanie nazywanym czyśćcem. Takie oczyszczenie uwalnia od tego, co nazywamy “karą doczesną” za grzech. Obydwie kary nie mogą być traktowane jako rodzaj zemsty, którą Bóg stosuje od zewnątrz, ponieważ wypływają one jakby z samej natury grzechu. Nawrócenie, które pochodzi z żarliwej miłości, może doprowadzić do całkowitego oczyszczenia grzesznika, tak że nie pozostaje już żadna kara do odpokutowania. (Z Katechizmu Kościoła Katolickiego, nr 1471-1472).

DEKRET PENITENCJARII APOSTOLSKIEJ (fragmenty)

Wiernym dotkniętym chorobą zakaźną spowodowaną Covid-19, powszechnie znaną jako koronawirus,  a także pracownikom służby zdrowia, członkom rodzin i wszystkim tym, którzy w jakimkolwiek charakterze, także poprzez modlitwę, opiekują się nimi, udziela się daru specjalnych odpustów.

Kościół, idąc za przykładem swego Boskiego Mistrza, zawsze troszczył się o chorych. Jak wskazał św. Jan Paweł II, sens ludzkiego cierpienia jest dwojaki: „Jest nadprzyrodzony, ponieważ zakorzenia się w Boskiej tajemnicy Odkupienia świata. Jest równocześnie głęboko ludzki, ponieważ człowiek odnajduje w nim siebie, swoje człowieczeństwo, swoją godność, swoje posłannictwo” (List apostolski Salvifici Doloris, 31).

Również papież Franciszek w tych ostatnich dniach okazał swoją ojcowską bliskość i ponowił swoje zaproszenie do nieustannej modlitwy za chorych na koronawirusa.

Aby wszyscy ci, którzy cierpią z powodu Covid-19, właśnie w tajemnicy tego cierpienia odkryli na nowo „samo odkupieńcze cierpienie Chrystusa” (tamże, 30), Penitencjaria Apostolska, ex auctoritate Summi Pontificis, ufając słowu Chrystusa Pana i uznając w duchu wiary, że obecną epidemię należy przeżywać w duchu osobistego nawrócenia, udziela daru odpustów zgodnie z następującym zarządzeniem.

Udziela się odpustu zupełnego wiernym cierpiącym na koronawirusa, którzy podlegają kwarantannie na polecenie władz sanitarnych w szpitalach lub we własnych domach, jeśli w duchu oderwanym od jakiegokolwiek grzechu, zjednoczą się duchowo poprzez środki masowego przekazu z celebracją Mszy Świętej, odmawianiem Różańca Świętego, pobożnej praktyki Drogi Krzyżowej lub innych form pobożności, a przynajmniej odmówią Wyznanie Wiary, Modlitwę Pańską i pobożne wezwanie do Najświętszej Maryi Panny, ofiarując tę próbę w duchu wiary w Boga i miłości wobec swoich braci i sióstr, z wolą wypełnienia zwykłych warunków (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencji Ojca Świętego) tak szybko, jak będzie to możliwe.

Pracownicy służby zdrowia, członkowie rodzin i wszyscy ci, którzy za przykładem Dobrego Samarytanina, narażając się na ryzyko zarażenia, opiekują się chorymi na koronawirusa według słów Boskiego Odkupiciela: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13), otrzymają ten sam dar odpustu zupełnego na tych samych warunkach.

Ponadto, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego na tych samych warunkach z okazji obecnej epidemii światowej nawet tym wiernym, którzy ofiarują nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, lub Adorację Eucharystyczną, lub lekturę Pisma Świętego przez co najmniej pół godziny, lub odmówienie różańca świętego, lub pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej, lub odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego, w intencji przebłagania Boga Wszechmogącego o koniec epidemii, ulgę dla tych, którzy cierpią i zbawienie wieczne dla tych, których Pan powołał do siebie.

Kościół modli się za tych, którzy nie mogą przyjąć sakramentu namaszczenia chorych i wiatyków, powierzając Bożemu miłosierdziu wszystkich i każdego z osobna na mocy komunii świętych i udziela wiernym odpustu zupełnego w chwili śmierci, pod warunkiem, że byli należycie dysponowani i zwykle za życia modlili się (w tym przypadku Kościół zastępuje trzy zwyczajowe warunki). W celu uzyskania tego odpustu zaleca się używanie krucyfiksu lub krzyża (por. Enchiridion indulgentiarum, nr 12).

Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boga i Kościoła, Uzdrowienie Chorych i Wspomożycielka Wiernych, nasza Orędowniczka, pomoże cierpiącej ludzkości, oddalając od nas zło tej pandemii i wyjednując nam wszelkie dobro niezbędne dla naszego zbawienia i uświęcenia.

Niniejszy dekret jest ważny niezależnie od wszelkich przepisów stanowiących inaczej.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 19 marca 2020 roku.

Zasady dotyczące sprawowania sakramentu pokuty i pojednania w sytuacji epidemii 
(fragmenty zaktualizowane i dostosowane do potrzeb duszpasterskich)

Odnośnie spowiedzi sakramentalnej w sytuacji epidemii, zgodnie ze wskazaniami Penitencjarii Apostolskiej, w okresie epidemii spowiedź musi być sprawowana z zachowaniem obowiązujących środków bezpieczeństwa i higieny. Należy zalecić penitentom, by w sytuacji zagrożenia (np. w szpitalach) ograniczyli się do krótkiego wyznania grzechów. Spowiednicy zaś powinni udzielać krótkiej nauki oraz stosownej pokuty uwzględniającej wyjątkowe okoliczności. 

W tym kontekście należy przypomnieć, że zgodnie z doktryną moralną i kanoniczną w okresie epidemii podczas sprawowania sakramentu pokuty mogą wystąpić okoliczności, w których nie będzie wymagane integralne i pełne wyznanie grzechów. Gdy występuje zagrożenie zakażeniem, a także w przypadku niemożności zachowania odpowiedniej dyskrecji wyznania grzechów (a tak może być w szpitalu), spowiadający się może być zwolniony z obowiązku wyczerpującego wyznawania grzechów. 

W takiej sytuacji po uzewnętrznieniu skruchy penitenta, w przypadku niepełnego wyznania win, kapłan zobowiązuje go do szczegółowego wyznania grzechów ciężkich w kolejnej sakramentalnej spowiedzi, kiedy będzie to już możliwe. Następnie wyznacza stosowną pokutę i udziela rozgrzeszenia.

Gdy zagraża niebezpieczeństwo śmierci (in periculo mortis), zgodnie z kan. 961-963 KPK, kapłan ma prawo udzielić także absolucji dla wielu penitentów jednocześnie (rozgrzeszenie ogólne), jeśli nie jest w stanie ich wyspowiadać. Nie chodzi tu tylko o stan agonii (in articulo mortis), ale o szerzej rozumiany stan zagrożenia utraty życia, który może wystąpić wśród  pacjentów i personelu na oddziałach zakaźnych. Przed udzieleniem ogólnego rozgrzeszenia należy wezwać wiernych do aktu skruchy oraz pouczyć o konieczności postanowienia wyznania grzechów ciężkich w sakramentalnej spowiedzi, która będzie możliwa po ustaniu zagrożenia. 

Każda z form sprawowania sakramentu pokuty wymaga fizycznej obecności kapłana i penitenta. Nie jest dopuszczone przez Kościół spowiadanie lub rozgrzeszanie przez list, telefon ani za pośrednictwem Internetu. Należy informować wiernych o warunkach i możliwości przystąpienia do sakramentu pokuty, wzywać do modlitwy oraz tłumaczyć znaczenie i wartość żalu doskonałego.  
(Wg dokumentu Kurii Biskupiej Ordynariatu Polowego z 23 marca 2021 roku) 

Wskazania dla Księży kapelanów Ordynariatu Polowego  na czas Wielkiego Tygodnia i Świąt Wielkanocnych w związku z trwającą epidemią (Wg dokumentu Biskupa Polowego z 27 marca 2021 r.)
1) W kościołach i kaplicach może znajdować się jedna osoba na 20 metrów kwadratowych, z zachowaniem dystansu wynoszącego 1,5 m.
2) Skrupulatnie należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa sanitarnego podczas celebracji liturgicznych. W czasie Mszy św., poza celebransem, służba liturgiczna i wierni są zobowiązani do zasłonięcia nosa i ust maseczką. Kapłan w maseczce udziela Komunii św. wiernym najpierw „na rękę” a następnie „do ust”. 
3) Wskazania liturgiczne na Wielki Tydzień: 
    a) Niedziela Palmowa bez procesji, tylko z symbolicznym poświęceniem palm wewnątrz kościoła. 
    b) Wielki Czwartek – nabożeństwo Wieczerzy Pańskiej bez obrzędu umycia nóg.
    c) Wielki Piątek – adoracja krzyża bez ucałowania. 
    d) Wielka Sobota – poświecenie pokarmów zgodnie z przepisami obowiązującymi w diecezji, na terenie której działa duszpasterstwo wojskowe. 
    e) Nie organizować procesji rezurekcyjnej.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO STOŁU PRZED UROCZYSTYM POSIŁKIEM W NIEDZIELĘ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

(Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, t. 2, Katowice 2010, nr. 1347-1350)

Jeśli nie będzie możliwe poświęcenie pokarmów przez kapłana, można pobłogosławić pokarmy wielkanocne w niedzielę rano w następujący sposób: 

Ojciec rodziny lub przewodniczący zapala świecę umieszczoną na stole i mówi: 
Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.
Wszyscy odpowiadają:
Prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja.
 
Następnie ktoś z uczestników odczytuje tekst Pisma Świętego.
 
1 Tes 5, 16-18: Zawsze się radujcie. 
Bracia i siostry, posłuchajcie słów świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan.
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W Każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. 

Albo:
Mt 6, 31 ab.32b-33: Nie troszczcie się zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść?
Bracia i siostry, posłuchajmy słów Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie troszczcie się zbytnio i nie mówicie: co będziemy  jeść? co będziemy pić? Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”.

Po odczytaniu tekstu przewodniczący mówi:
Módlmy się.
Z radością wysławiamy Ciebie, Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba. Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij nas jako biesiadników w Twoim królestwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
 
Po posiłku ojciec rodziny lub przewodniczący mówi: 
Uczniowie poznali Pana. Alleluja
Wszyscy: Przy łamaniu chleba. Alleluja.
 
Módlmy się:
Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który żyje i króluje na wieki wieków.  Amen.

TRANSMISJE TRIDUUM PASCHALNEGO 2021

Z KATEDRY POLOWEJ – www.katedrapolowa.pl; www.ordynariat.pl  

Triduum Sacrum  
Wielki Czwartek – godz. 18.00
Wielki Piątek       – godz.  17.00
Wielka Sobota     –  godz. 19.00

Opracowanie małego poradnika : 
ks. dr Jan Dohnalik, ks. płk Piotr Kowalczyk

                LITANIA DO ŚW. JÓZEFA            

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święty Józefie,
Przesławny potomku Dawida,
Światło Patriarchów,
Oblubieńcze Bogarodzicy,
Przeczysty stróżu Dziewicy,
Żywicielu Syna Bożego,
Troskliwy Obrońco Chrystusa,
Głowo Najświętszej Rodziny,
Józefie najsprawiedliwszy,
Józefie najczystszy,
Józefie najroztropniejszy,
Józefie najmężniejszy,
Józefie najposłuszniejszy,
Józefie najwierniejszy,
Zwierciadło cierpliwości,
Miłośniku ubóstwa,
Wzorze pracujących,
Ozdobo życia rodzinnego,
Opiekunie dziewic,
Podporo rodzin,
Pociecho nieszczęśliwych,
Nadziejo chorych,
Patronie umierających,
Postrachu duchów piekielnych,
Opiekunie Kościoła świętego.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
W. Ustanowił go panem domu swego.
O. I zarządcą wszystkich posiadłości swoich.

Módlmy się: Boże, Ty w niewysłowionej Opatrzności wybrałeś świętego Józefa na Oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, spraw, abyśmy oddając mu na ziemi cześć jako opiekunowi, zasłużyli na jego orędownictwo w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Św. Józef jest Patronem Kościoła powszechnego, Patronem rodziny chrześcijańskiej, Patronem dobrej śmierci

ROK ŚW. JÓZEFA – 8.12.2020 – 8.12.2021